Vroeger, toen ik nog bij mijn ouders woonde, hadden wij een telefoon. Niet zo’n modern en draagbaar ding als waar iedereen tegenwoordig mee rondloopt. Nee, onze telefoon was van zwart bakeliet, en hing op een vaste plaats: in de gang. Je koos met de draaischijf een nummer, sprak in en luisterde met de hoorn, die je aan de zijkant van je hoofd hield.

Wel een probleem: de draad was niet lang genoeg om je ver van het toestel te begeven. De gang uitlopen was er dus niet bij als je een privégesprek wilde voeren. Op zich was dat geen probleem, de huisgenoten waren toch in de kamer. Vervelender was het als iemand hoge nood kreeg, want de toilet grensde ook aan de gang. Iemand die daar zijn ding zat te doen kon dus uitgebreid meeluisteren. Helaas gold dat ook andersom…

#140w #141w #nooduitgang


Loading full article...

12 comments
hihi je praat over de gang van mijn jeugd.
@marijke, mooie tijden - sommige dingen dan :-)
More replies (1)
Pure nostalgie, is tegenwoordig nauwelijks voor te stellen, telefoons die niet mobiel zijn. Ik had gister nog een wc luister gesprekje, maar dat kwam omdat degene zelf op de pot zat en haar mobiel meegenomen had 😁
@Dana, een heel andere betekenis aan 'privé' :-)
Lol, ik wou net zeggen! En degene aan de andere kant van de lijn kreeg daar soms ook het e.e.a. van mee.
Leuk verhaal👍
@Toto Animo, dank je - en nog zuiver waar gebeurd ookj!
gelukkig is dat nu meestal nostalgie geworden
€ 1.00
Cheers!