We zijn op bezoek bij onze lavendelboer Bernard, morgenvroeg gaat hij voor de laatste keer dit jaar langs de zuidkant (l’Adret) van de montagne d'Angèle wilde lavendel plukken. Mijn laatste kans om mee te gaan, want overmorgen rijden we terug naar België.

Dus de volgende ochtend om 6 uur wakker om lavendel te plukken in de Montagne d'Angele. Ik rij eerst naar Villeperdrix, parkeren mijn auto naast Bernard zijn 4X4. Aan de overkant van de vallei kijk ik op Bernard zijn lavendelvelden en op de plek waar zijn huis moet komen.
We wisselden van auto om de bergen in te trekken. We rijden het dorp uit de richting Chaudebonne, eerst nog over een geasfalteerde weg die al snel overgaat in een kronkelend en steil grindpad. Verderop bij de col is er gedeeltelijk weer wat verharde weg naar de laatste boerderij en bergerie, richting top van Montagne d'Angéle. Voorbij de boerderij, de boomgrens voorbij, vinden we eerst nog veel Brem en Buxus met een beetje Lavendel en andere kruiden er tussen. Het krakkemikkige 4x4tje van Bernard kreunt naar boven, naar 1100, 1200, 1300 meter, naar rossen meer Lavendel. We stoppen op 1500 meter bij de bergerie van de boer, ook de hoogtegrens van de wilde lavendel.

Lavendel en anderen
De plantengroei op het plateau bestaat voornamelijk uit wild grasland met kruiden. En op de kam (crête) rossen meer alpenplanten Sedum en Sempervivumsoorten, Wilde tijm maar ook zuiderse Wollige gamander en Rozenkransjes. Hier zou ik, op mijn manier, wel een gebedje willen doen. Bernard prevelt ook verder. Over de schapen sterven aan de zuidkant L'Adret grazen en die zelfs een 'appelation' hebben, over de koeien, die beter aan de noordkant (l'Ubac) kunnen leven met sappiger groen. Over de boer, de eigenaar van het hele plateau (200 hectare) sterft in de winter met zijn zoon hier op konijn komt vrede. Niet op everzwijnen, die schreef zich iets lager door de eikenbosjes en wordt vooral door de luxejagers uit Grenoble afgeschoten.

Lavendelritueel
Maar Bernard en ik komen hier vooral om lavendel te plukken. De fameuze 'lavande sauvage' van boven de 1000 meter met zijn unieke aroma. Voor alle duidelijk is de klassieke lavendeloogst van beneden natuurlijk al lang voorbij. Maar op 1500 meter hoogte is de bloei veel later, en voor het distilleren heb je de bijna uitgebloeide bloemtoppen nodig. Zeg maar de kelkblaadjes, waar de meeste etherische olie in zit. Ondertussen heeft de zon de dauw op de lavendel verdampt en kunnen we er aan beginnen. Plukzak (een vierkant doek met vier linten) om, sikkel in de hand en dan in een straal van honderd meter rond de auto de helling afspeuren naar de mooiste lavendel. Busseltjes bloemtoppen met de linkerhand vastpakken, een korte draai geven en bijna tezelfdertijd met de sikkel de stelen doorsnijden. De bosjes met een achterwaartse beweging in de bilzak laten glijden en weer verder speuren naar nog mooiere planten.

Een volle zak wordt leeg geschud op een nog grotere schort, de bouras. Langzaam raakt de juteschort gevuld met blauwgrijze lavendelbloemen. Zo zwoegend in het zweet ons aanschijns kunnen we tegen de middag met 2 bouras vol lavendel en een van lavendelgeuren gevulde auto terug naar de bewoonde wereld. Lavendelgeur, het geheime wapen om de wereld te verbeteren?

Loading full article...