Zoals de zaken er nu voorstaan is het de vraag wat de mensheid eerder nekt: meer dan twee graden opwarming ten opzichte van het industriële tijdperk of de daling van het aantal geboortes tijdens de postindustriële fase.
Want dat is waar kinderen krijgen onvermijdelijk op is uitgedraaid: een keuze. Het liberale uitgangspunt dat volwassen individuen zelf mogen beschikken over hoe ze hun leven invullen, geldt pas echt als het zich ook uitstrekt naar voortplanting.
Voor Nederland is dat inmiddels 1,49 kind per vrouw, ruim onder wat in met een zakelijke term de ‘vervangingsgraad’ heet. Met gemiddeld 2,1 kind blijft de bevolking op peil, daaronder zet de krimp in. Nederland belandde een halve eeuw geleden, begin jaren zeventig, op dit omslagpunt.
In 1970 waren moeders gemiddeld 24,3 jaar bij de geboorte van een eerste kind. Nu ligt dat cijfer net boven de dertig. Er is vrijwel geen land ter wereld dat een tegengestelde beweging vertoont van een stijgend geboortecijfer, grotere gezinnen en een steeds lagere leeftijd waarop vrouwen moeder worden.
Ondanks alle politieke, economische en culturele verscheidenheid die de aarde herbergt, globalisering ten spijt, lijkt de wereld in een demografisch einde van de geschiedenis terecht te komen. Het mondiale geboortecijfer is gedaald van 4,8 in 1950 tot 2,2 in 2021, en alles wijst op een verdere daling. Een langzaam menselijk uitsterven is het gevolg. ‘Onze toekomst bevat iets dat we nog nooit hebben meegemaakt: een menselijke wereld die kleiner wordt omdat we daarvoor kiezen’, schreven onderzoeker Darrell Bricker en journalist John Ibbitson in hun boek Empty Planet: The Shock of Global Population Decline uit 2019.
Wel dienen zich voortekenen aan. Bosbranden en overstromingen in het geval van klimaatopwarming, kinderloze gemeenschappen in het geval van onze collectief bekoelde interesse in nieuw menselijk leven. Zo stuurde The New Yorker een verslaggever naar Zuid-Korea, met een geboortecijfer van 0,75 kampioen bevolkingskrimp. Hij trof daar dorpen van honderden inwoners, met in het beste geval slechts een paar kinderen. Het beeld van keurig onderhouden klaslokaaltjes waar nooit kinderstemmen klonken, doet net zo postapocalyptisch aan als de verbeelding van een door het weer verwoeste planeet in films en boeken. Een dorp had een speciale robot aangeschaft, zodat het enige kind in ieder geval tafeltennis kon spelen.
Lees het hele artikel in de Groene Amasterdammer #uitsterven #baby #kinderen #bevolkingskrimp #wereld #toekomst #2100


Loading full article...