Het is november wanneer ik de ijdele hoop opgeef. Ik kan urenlang jammeren, maar het helpt geen zier. Het is tijd voor een andere aanpak, zeuren helpt niets en boos worden werkt al helemaal averechts. Met zoete woordjes heb ik het de vorige maand al geprobeerd. Hij keek me alleen maar vol walging aan, alsof ik hem een oneerbaar voorstel had gedaan en een of andere viespeuk was.

Een list. Ik moet iets verzinnen, dat moet voor mij toch niet zo moeilijk zijn? Fantasie genoeg. Ja, voor verhaaltjes wel, maar dit is het echte leven, heel andere koek.

Zoveel mogelijk zoetsappige woordjes proberen te vermijden, zien te voorkomen dat hij mij afkeurend aan kan kijken.

'Zeg, gast, we kunnen er wel omheen blijven draaien, maar wat ik in je auto aantrof vanmorgen, vond ik echt niet kunnen.'

Loading full article...

2 comments
heel mooi geschreven.....
Mooi geschreven